Reizen door Tasmanië

Heyy!

Bereid jezelf voor, dit is een lang verhaal dus neem de tijd!

Na 1 jaar en 3 maanden zijn we aan het eind van ons Australische avontuur gekomen.
Begin februari kwamen mijn ouders naar Tasmanië en hebben wij samen 2 weken rond gereisd.
Het was erg gezellig en we hebben onwijs veel gezien!

De eerste nacht sliepen ze in een hotel in Hobart. Toevallig waren wij die avond uit eten in Hobart met een aantal vrienden en besloten we ze alvast op te zoeken als verrassing. Bij het hotel hadden wij hun kamernummer gekregen maar in plaats van kamer 116 stonden wij bij 106 aan te kloppen, gelukkig zat daar niemand in! Toch maar gebeld en toen deden ze aan de andere kant van de gang open.

De 2^e nacht kwamen ze bij ons in het hostel, want ze moesten toch even zien waar wij hebben gewoond voor een groot deel van onze tijd hier. En zo konden we onze auto en hun camper goed inpakken en klaar maken voor vertrek.

We vertrokken de volgende ochtend na een lekker ontbijtje naar Cockle Creek. Een uurtje rijden van het hostel. Een erg mooie start van onze reis. Helder blauw water en we deden een leuke wandeling langs het strand en over rotsen. Mijn moeder moest nog even wennen aan het rotsen lopen, die viel 3 keer. S’avonds stonden we op een wildcamping en hadden we een mooi kampvuurtje gemaakt.

Dinsdag ochtend was er al vroeg ‘paniek’ op de camping. Mijn ouders die zichzelf uit de camper hadden gesloten om 6 uur. Gelukkig stonden er genoeg Australiërs op de camping dus hadden ze een handig uitziende jongen gevraagd ze te helpen. Eerst lukte het niet maar toen bleek dat er een zijraampje was die niet goed dicht was gegaan! Gelukkig maar!
rond 11 uur reden we richting Port Arthur, dit was 2.5 uur rijden omdat we weer een heel stuk terug moesten. Hier een leuke wandeling van 1.5 uur gedaan. daarna gingen we weer op een wildcamping staan en zagen we een walibi met joey (jong) en wat possums. Helaas kwamen we nu in een gebied waar we geen kampvuur meer mochten maken.

Woensdag deden we een wandeling van 5 uur naar Cape Raoul. Prachtige uitzichten en zeker de moeite waard! Eenmaal terug, een camping met douche gezocht en een burger gehaald. S’avonds lekker wat drankjes gedronken en spelletjes gespeelt.

Donderdag was het regenachtig toen we wakker werden. Rustig opgestaan en wat boodschappen gedaan. Voorderest veel gereden om bij Freycinet National park te komen. Daar weer een wild camping gevonden die erg druk was, het was ook naast een mooi strand.

Vrijdag hadden we een wekker gezet zodat we op tijd aan onze wandeling konden beginnen. Op naar Wineglass bay. Eerst stijl om hoog naar de look out. Daarna een heel stuk trappen naar beneden om bij Wineglass bay te komen. Net voor het strand kwamen we een tijger slang tegen, hij zat vrij rustig.
na lekker gezwommen en in de golven gespeelt te hebben gingen we aan met onze wandeling. Na 5 uur wandelen waren we weer terug bij de auto’s. en gingen we weer naar een wild camping aan het strand.

Zaterdag begonnen wij de dag met een duik in de zee. Heerlijk, vrij hoge golven dus gelijk goed wakker. Vandaag gingen we naar Douglas Apsley National park. Een wandeling van 5 uur gepland. Het ging vrij stijl om hoog om vervolgens alles weer naar beneden te gaan om een waterval te zien.
Dennis en ik gingen terug via de droge rivier over rotsen en stenen terug, terwijl mijn ouders voor de veilige maar zwaardere route terug kozen. We kwamen bijna de zelfde tijd terug. Ongeveer 3 uur over gedaan.
S’middags reden we naar een betaalde camping en zochten we een plekje uit de wind.
S’avonds hadden we enorm harde regen en onweer, wel met prachtige flitsen!

Zondag, rustdag. We reden naar Bay of Fires, hele mooie witte stranden met oranje gekleurde rotsen (vandaar de naam ‘bay of fires). Paar uur lekker op het strand gelegen. Rust dag was over want we moesten weer op zoek naar een camping. Na 2 uur op een kronkelig berg weggetje kwamen we aan bij een gratis camping van de gemeente, met gratis koude douche. Einde van de middag op zoek gegaan naar een platypus in de rivier naast de camping en we hadden er een gezien!

Maandag, slechte nacht gehad doordat we vlak naast de weg stonden en er de hele nacht door grote vrachtwagens langs reden.
Vandaag door gereden naar Launceston. 1 van de 2 grotere steden in Tasmanie (samen met Hobart).
Hier even lekker rond gelopen en mijn ouders geïntroduceerd aan de Australische pies. Later reden we door naar het dorpje Penguin het dorpje waar een bepaalde tijd van het jaar elke avond pinguïns aan land komen om hun jongen eten te geven.
Helaas niet in het dorpje Penguin maar een dorpje verderop genaamd Burnie zagen we ze wel. Het was minder interessant dan dat het klinkt.

Dinsdag gingen we naar Winterbrook falls. Om hier te komen moesten we al over een uitdagende weg voor de camper. smalle wegen en over een boomstam heen. Sprookjes achtige wandeling, werd niet vaak gelopen denk ik. Waterval viel erg tegen, we konden hem amper zien.
Nu op een stukje open gras in de middle of nowhere gekampeerd. En aangezien niemand ons hier toch zou zien konden we eindelijk weer een kampvuur maken! Yayy!

Woensdag werden we wakker met harde regen dus bleven we allemaal lekker lang liggen. Ontbeten in de camper en reden daarna naar Leven Canyon. 700 treden omhoog. We moesten even wachten maar gelukkig klaarde het een beetje op en konden we het mooie uitzicht zien.
We hadden een camping in een bos op het oog dus reden die kant op gegaan. Het regende nog steeds en het was een modderachtige weg. Er zaten heel wat gaten in de weg en toen we door een plas heen moesten wilde mijn ouders niet meer verder met de camper. Wij reden nog even verder om te kijken maar de weg werd er niet beter op dus draaide we om.
Dat ging nog minder makkelijk dan heen omdat we nu om hoog moesten en de weg gladder was geworden. Mijn vader moest slippend en glijdend om hoog rijden maar het was gelukt!
We besloten om terug te rijden naar een dorpje en op een betaalde camping te gaan staan.

Donderdag gingen wij naar Rocky National park, daar waren een aantal grotten maar niks speciaals, we mochten er niet in. We reden verder naar ‘the nut’ een ronde rots met een zware stijle wandeling om hoog, er was een stoeltjeslift maar die was dicht door de harde wind.
het uitzicht was mooi en we konden boven op een wandeling maken. Het was erg koud!
Deze avond stonden we midden in een rain forest op een gratis camping. Nat en koud dus.

Vrijdag naar Cradle mountain gegaan. Het regende nog steeds erg veel en was heel koud. Goed warm ingepakt begonnen we onze wandeling van 3 uur. Onwijs mooi! Heel veel meertjes en een leuke wandeling.
S’ middags reden we naar Rosebery, een dorpje verderop en gingen daar op een camping staan.

Zaterdag gingen we op tijd ons bed uit en het regende weer eens. Op naar de Montizuma falls. Leuke wandeling en een erg mooie hoge waterval. Te zien vanaf een hangende brug en van dichter bij. De waterval was 104 meter hoog.
door de bergen en kronkelweggetjes door naar Nelson falls. Een nog mooiere waterval. Enorm veel water en erg breed.
we reden naar lake St. Clair om daar op een camping te staan. Nog even wat spelletjes spelen en een drankje er bij voordat we naar bed gingen.

Zondag, het was droog! Yess. Een wandeling naar lake St. Claire maar het was niet een bijzonder. Terug gereden richting Hobart. Halverwege gestopt op een gratis camping om onze laatste avond samen te vieren met een kampvuurtje en pannenkoeken.

Maandag zijn we naar Hobart gereden en op mount Wellington gegaan (met de auto), waar we een prachtig uitzicht kregen van Hobart. Het was wel onwijs koud dus we gingen snel weer naar beneden.
Camper van mijn ouders terug gebracht en samen in onze auto naar hun B&B gegaan. S’avonds uit eten gegaan en daarna moesten we helaas al weer afscheid nemen.

We hebben onwijs genoten van de 2 weken samen. Mijn ouders zijn nu op de Great Ocean Road en rijden daar lekker rond in een auto en slapen in hotels en B&B. een iets wat luxere vakantie denk ik.

Wij zijn weer terug in het hostel en konden helaas niet meer schoon maken dus zijn we af en toe wat aardbeien aan het plukken.
We proberen de auto te verkopen en hebben onze vlucht naar Bangkok geboekt voor 3 maart.
Daar gaan we 2 maanden rond reizen door Thailand, Laos, Vietnam en Cambodja.
vervolgens zal Dennis terug naar huis gaan voor de Wognumse kermis en daarna met zijn nieuwe baan beginnen.
Ik zelf vlieg nog even naar Nieuw Zeeland en ga op bezoek bij mijn Au Pair gezin voor 1.5 week en vlieg daarna ook naar huis terug.

zoals jullie vast wel hebben gemerkt ben ik steeds minder verhalen gaan schrijven en dit is dan ook de laatste. Sorry daar voor. Ik zal meer foto’s op Facebook proberen te posten tijdens onze reis door Azië.
Heel erg bedankt voor het lezen van ons blog.

Groetjes vanuit Tasmanië en tot snel!

Armoede

Hello again!

In ons vorige blog hebben jullie kunnen lezen dat wij waarschijnlijk in South Australia of Victoria zouden werken, of als dat niet zou lukken rustig aan naar Tasmanië rijden en daar aan het werk gaan.
Dat was het plan, en zolang er niks zou gebeuren met de auto konden wij dit prima financieren.

Nouja dan weet je het al wel, we waren gewoon rustig aan het rond rijden door wat nationale parken, lekker aan het kamperen en ondertussen naar hostels en fruittuinen toe om te vragen of er werk was in de buurt.
Totdat er op een gegeven moment opeens een boom achter de auto kwam staan terwijl Dennis achteruit reedt.
Dat veranderde alles.
De achterklep en bumper waren flink beschadigd en, aangezien we de auto aan het eind van onze reis hier weer willen verkopen, wilde dit graag laten repareren. 

Diezelfde dag kwamen we langs een autosloop die precies dezelfde auto had staan in dezelfde kleur, en hij wilde de bumper en achterklep ook wel voor ons overzetten. Tja, dit komt niet vaak voor dus wij hadden niet veel keus, we zouden het hier laten repareren.

Dit is niet gratis natuurlijk en we raakte een beetje in paniek, die avond nog hebben wij de ferry naar Tasmanië geboekt, dit ging ook niet makkelijk omdat onze auto eigenlijk iets te hoog is voor de plekken die nog over waren, wat betekende dat de eerstvolgende keer dat wij mee konden pas eind december zou zijn! Wat nu?
Naar Tasmanië vliegen en de auto hier laten?
Of toch hier nog werk zoeken?
Of… de banden wat leeg laten lopen en zorgen dat we er in passen.
Wij vonden dat laatste het beste idee, en op die manier konden wij over 13 dagen mee.

Zoals ik al zei was het repareren van de auto niet goedkoop en nog 13 dagen wachten was eigenlijk al te veel.
Wij zijn naar een aantal nationale parken geweest, hele mooie, en erg saaie. We hebben elke nacht op een gratis camping in bossen gestaan waar een wc al luxe was. In deze tijd hebben wij 2 keer een gratis douche gevonden. Dus inderdaad, wij waren echt ‘stinkende backpackers die alleen maar noodles eten’.

Maar ondanks alles hebben wij toch nog een leuke tijd gehad, zo konden wij elke avond ons eigen kampvuurtje maken en was het overal heerlijk rustig.

Inmiddels zijn we 18 dagen verder en zijn we lekker terug in Tasmanie. Op de ferry komen met de auto was geen probleem gelukkig.
Na bijna 11 uur op de boot kwamen we om 06:00 uur 'S ochtends in Devonport, Tasmanië aan. wij reden gelijk door naar Hobart.
We verblijven nu bij Stuart en Amy, die hebben wij vorig jaar ontmoet. En blijven hier tot aankomende woensdag.
Dan gaan wij naar het hostel en beginnen we met werken. Helaas zullen we eerst weer aardbeien moeten plukken, maar hopelijk kunnen wij snel beginnen met appels uit dunnen.

Van west naar zuid

Hallo Nederland!

Het is weer tijd voor een nieuw blog, aangezien we al weer een aantal weken verder zijn.
In het laatste verhaal waren wij in Darwin.
Inmiddels zijn wij zo’n 5000 km verderop, in Esperance.

Nu vragen jullie je natuurlijk af wat wij allemaal hebben gedaan in die tijd.
Na Darwin zijn wij naar Litchfield gegaan, een mooi nationaal park met prachtige waters waar we in konden zwemmen. Het was wel een beetje eng ivm de krokodillen (1 week daarvoor was er nog eentje gevangen daar) maar goed, dicht bij andere mensen blijven..
De weg daar vandaan naar Broome (ong 1800 km) was vrijwel niks dus daar zijn we snel door heen gereden.
In Broome waren wij toevallig op een datum dat er de ‘staircase tot the moon’ was, dat gebeurd wanneer de waterstand heel laag is en volle maan tegelijk. Leuk om een keer te zien.

Van de west kust hebben wij heerlijk genoten, op mooie plaatsen gekampeerd waar we wakker werden en gelijk walvissen en dolfijnen konden zien, gesnorkeld tussen prachtig koraal en visjes, gezwommen met een whaleshark, leuke wandelingen gedaan en gewoon lekker genieten van het reizen.
Ondertussen hadden wij nog een ouder stel geholpen die met pech langs de weg stonden. Ze reden in een kleine vrachtwagen met een enorme stier van rond de 1000 kilo die de vrachtwagen aardig heen en weer liet gaan. wij reden 40 km voor ze en haalde 10 liter diesel voor ze mee terug.
We kregen het adres van hun huis voor het geval we in de buurt waren.

Sinds ongeveer 1.5 week geleden is het erg regenachtig geworden en onwijs koud s’ nachts. Het is rond de 5-10 graden en we slapen dan ook met een compleet outfit aan, een slaapzak, 2 fleece dekens bovenop en nog steeds is het te koud. Brrr
een week geleden kwamen wij langs een dorpje dat ons bekend voor kwam, het stel dat wij hadden geholpen woonde daar. We besloten langs te gaan, het was een enorm huis met 64 hec land. Ze hadden heel wat koeien rond lopen, een ‘huis’varken van zo’n 500 kilo en een enge agressieve struisvogel van ongeveer 2.40 meter.
Wij werden uitgenodigd om met ze mee te eten en we mochten daar zelfs in huis blijven slapen! Heerlijk, met elektrische deken!

Het plan was om rond Perth werk te zoeken. Dat is nog niet gelukt en we zijn al bijna in Zuid Australie. Het werk rond Perth zou over ongeveer 2 weken beginnen, maar door Bowen, waar wij na 5 weken nog niks hadden, willen wij niet meer in een hostel zitten wachtend op werk.

Wij hebben besloten om door te rijden en als we iets vinden is dat fijn. Anders rijden wij door naar Tasmanië omdat we daar al weten dat we aan het werk kunnen.

from the outback to the crocs

Hallo allemaal!

Maandag 21/8 hebben wij Bedourie verlaten na 6 weken daar gewerkt te hebben. We hebben het erg leuk gehad en veel gedaan, de plek ziet er een stuk schoner en opgeruimd uit!
Hoewel wij alles goed probeerde te doen was er toch 1 ding mis gegaan.
Er hingen overal bordjes dat wij stock whips (zwepen) verkochten voor 90 dollar. We dachten dat we ze niet meer hadden, tot dat Dennis er eentje had gevonden en die verkocht aan een toerist.
Toen de eigenaar terug kwam en op zoek was naar de zweep vertelde Dennis hem ‘trots’ dat hij die verkocht had. Jim liep boos weg..
Dat bleek de verkeerde zweep te zijn, die was namelijk 10.000 dollar waard. Oepss..

We moesten weer aardig wat kilometers maken aangezien er hele stukken met niks was.
Na ongeveer 1800 km en ondertussen in Northern Territory, kwamen we aan  bij het eerste nationaal park genaamd Nitmiluk. Erg mooi natuurgebied en we hadden daar een wandeling gedaan van 11 zware kilometers. Het was enorm warm, 35 graden zonder wind, en af en toe ging het erg stijl om hoog.
Wij als goed voorbereide wandelaars dachten dat we het wel konden doen met 700 ml water en.. eten kwam na de wandeling wel. Erg slechte beslissing, dat is een harde les geweest.

Op zondag 27/8 reden wij Kakadu in. Een groot nationaal park waar wij ons zelf 3 dagen hebben vermaakt. We hebben een aantal kleine wandelingen gedaan maar meestal vonden we het te heet om aan een wandeling te beginnen. Er waren een aantal leuke watervallen en zwem gelegenheden.
Kakadu staat onder andere bekend om de wilde dieren die er leven, wij hebben een slang gezien (gelukkig vanuit de auto), 4 krokodillen, en veel prachtig gekleurde vogels.
S ’avonds maakten wij een gezellig kampvuur en zaten met andere toeristen en backpackers.

Inmiddels zijn wij in Darwin en verblijven bij Matt en Tyson, vrienden die wij in Bedourie ontmoet hebben. Zij waren toen in Bedourie aan het werk en nu in Darwin. Het is een luxe appartementencomplex met mooi zwembad er bij.
Op donderdag was hier een leuke markt aan het strand met een mooie zonsondergang. Op de markt was veel lekker eten, een vuurshow en… een stock whip show.

Morgen gaan we weer verder, eerst naar Litchfield (nationaal park) en daarna gaan we langzaam aan via de west kust naar beneden en hopen rond Perth weer aan het werk te kunnen.

Country pub

Howdy!

Wij zijn weer 1400 km verder gereden en hebben eindelijk een baan gevonden!
Na 5 weken in Bowen zonder werk en een hosteleigenaar die steeds onaardiger werd, besloten we om ook op andere banen dan boerderijen en fruittuinen te reageren.
Op Facebook kwamen we een advertentie tegen, een country pub was op zoek naar 2 mensen om ze te helpen. Perfect natuurlijk! Maar ook hierop reageert een groot aantal backpackers.
Chantal (backpacker) had de advertentie geplaatst en is ook Nederlands, zij besloot ons te laten komen.

Yesss eindelijk een baan!
We hadden woensdagmiddag gereageerd, s’avonds rond 22.00 uur kregen we te horen dat wij konden komen, maar dan moesten we wel gelijk donderdag ochtend beginnen met rijden.
Dus, alles snel ingepakt, even afscheid genomen van de mensen die we hadden leren kennen in Bowen en donderdag om 9.00 uur begonnen met rijden.
De rit hier heen was lang en vermoeiend. Donderdag hadden we 8.5 uur gereden, toen werd het donker dus zetten we de tent op en waren gaan slapen.
Vrijdag reden wij de rest, 10 uur. Het werd steeds meer woestijn gebied en we hadden kilometers met alleen maar droog gras, zand en af en toe een boompje.
Er reden ook weinig andere mensen.

Het was een regenachtige dag en we reden op een weg geschikt voor 1 auto, als je iemand tegen kwam moesten beide auto’s dus voorzichtig half de berm in (was heel drassig geworden door de regen). Toen we een grote Landcruiser tegen kwamen zagen we al dat het hem allemaal niet leek uit te maken want hij bleef 80/90 km/h rijden en ging volledig de berm in. Nadat we elkaar gepasseerd waren keken wij in de spiegels mee en zagen dat de auto over de weg heen tolde en aan de andere kant van de weg in de berm op zn kant terecht kwam.

Ik rende er snel heen terwijl Den voorzichtig onze auto er heen reed.
Er zat een gezin in de auto met 2 jongens van 5 en 7. Wij hielpen ze de auto uit en niemand was gewond. Het leek bijna alsof het dagelijks gebeurde want niemand was echt geschrokken. De jongens bleven roepen hoe cool het was en de vader, die achter het stuur zat, gaf heel kalm toe dat het niet helemaal ging zoals hij in gedachte had.
Aangezien wij geen trektouw hadden gingen wij op zoek naar hulp. Het kan voor komen dat er uren lang niemand op die weg rijdt dus als we niemand konden vinden moesten we bij haar vader aan bellen (die 150 km verderop woonde).
Gelukkig hadden we na een aantal km al iemand gevonden die ‘dacht dat hij dat wel zou kunnen doen’ zolang er maar een kroeg in de buurt was..

Na bijna 19 uur rijden waren we bij de country pub aangekomen. De pub is in een klein dorpje genaamd Bedouri, met 80 inwoners. Er is geen supermarkt in de buurt en geen internet/verbinding.
Het was die avond vrij druk in de pub met dinner dus hielpen we ze even in de keuken.
Hierna deden we nog een drankje met Chantal en Jim (de eigenaar) en gingen naar bed.

Vrijdag begonnen wij gelijk met werken. Dit weekend was er een kamelenrace in Bedouri en daar kwamen veel toeristen op af. 

Wij zelf konden ook nog even kijken bij de kamelenrace. Een grappig evenement waar ook een biggetjes race was, zoo schattig! Boomhakken, waar 6 mannen elk een boomstam hadden, de eerste die hem omgehakt had was de winnaar. Er werd enorm veel geld gezet op de biggetjes en kamelen.

Het is een leuke en interessante plek om te werken. Het gebouw staat hier sinds 1886 en er is enorm veel schoonmaak- en opruimwerk te doen.
We werken elke dag en hebben 3 diensten; bar ochtend 10-15:30 uur, bar middag 15:30- sluit (21:00-00:00), of kookdienst lunch en dinner. Deze diensten wisselen we elke week.
Af en toe gaat Jim naar de supermarkt en is 2 dagen weg, het is 6 uur rijden naar de supermarkt. Of hij gaat brood halen in zijn vliegtuig. Kan je je een beetje voorstellen waar we zitten?

Het plan is om hier 1.5 tot 2 maanden te blijven en dan weer verder reizen. 

Zoals ik al zei, er is hier geen internet. Heel af en toe zullen wij een uurtje wifi kopen maar dat is erg duur. Dus maak je geen zorgen als we een tijdje niet reageren op berichten!